In de IV eeuw schitterde het vanuit de verre stad Iliopol(het huidige Syrië) de biechtvader van de ware leer van de Kerk van Christus is de grote martelaar Barbara, de heilige, wiens herdenkingsdag de orthodoxe kerk op 17 december viert. Zeventien eeuwen lang heeft haar beeld ons geïnspireerd en is het een voorbeeld van waar geloof en liefde voor God. Gebed tot Sint-Barbara helpt een groot aantal gelovigen. Wat weten we over haar aardse leven?
Dochter van de heidense Dioscorus
In die dagen dat de toekomst werd geborenheilige, de inwoners van Iliopolis, een van de grootste steden van Mesopotamië, verdronken in de duisternis van het heidendom. Door mensen gemaakte goden werden aanbeden door zowel nobele stadsmensen als de stedelijke armen. Een van de rijkste en meest gerespecteerde stadsmensen was een zekere Dioscorus. Het lot beloonde hem royaal. Hij had huizen, wijngaarden en veel bedienden. Slechts één ongeluk bezocht zijn huis - de geliefde vrouw van Dioscorus stierf. Hij treurde diep om haar en vond alleen troost bij zijn enige dochter. Dit was de toekomstige Sint Barbara.
De vader hield zielsveel van het kind en deed alles van hemhaar best om haar te beschermen tegen de onooglijke kanten van het leven. Bovendien droomde hij ervan met Varvara te trouwen met een rijke bruidegom, waardoor haar geluk en voorspoed werd verzekerd. Omdat hij de mooie dochter wilde redden van nieuwsgierige blikken, en bovendien, van mogelijke communicatie met geheime christenen die in de stad begonnen te verschijnen, bouwde Dioscorus een kasteel voor haar, waarin ze woonde met haar dienstmeisjes en leraren. Het meisje kon het maar af en toe verlaten, vergezeld van haar vader.
Contemplatie van Gods schepping
Ze bracht urenlang eenzaamheid door voor het raamhaar kamer, ondergedompeld in de contemplatie van de schilderachtige natuur die het kasteel omringde. Ooit wilde de heilige Barbara weten van haar mentoren die al deze pracht creëerden en in het oog springen. Haar leraren waren heidenen en daarom werd de schepping van de wereld toegeschreven aan die houten en lemen goden die ze aanbaden. Hiermee probeerden ze de jonge kluizenaar te overtuigen.
Maar met een dergelijke uitleg was niet tevredenBarbara. Ze maakte bezwaar tegen hen en zei dat hun goden niets konden creëren, omdat ze zelf door mensenhanden waren gemaakt. Er moet een allerhoogste Schepper zijn, een en almachtig, die zijn eigen wezen heeft. Alleen hij is in staat, nadat hij de wereld heeft geschapen, zo'n schoonheid erin te brengen. Ze was dus een voorbeeld van begrip van de Schepper door zijn creaties.
Huwelijksaanzoeken
Na verloop van tijd begonnen de rijken Dioscoros te bezoekenvrijers die hoorden van de schoonheid van zijn dochter en met haar wilden trouwen. De vader wilde niets beslissen zonder de mening van zijn dochter te kennen, maar toen hij zich tot haar wendde met dergelijke gesprekken, ontmoette hij haar beslissende weigering om met iemand te trouwen. Dit maakte hem van streek, maar Dioscorus schreef deze beslissing toe aan de jeugd en het eigenzinnige karakter van zijn dochter.
Om haar in de gelegenheid te stellen kennis te maken metandere meisjes en om met hen te communiceren, stond hij zijn dochter toe het kasteel te verlaten wanneer ze maar wilde. Dit was precies wat Varvara wilde. Ze begon de stad vaak te bezoeken, en eens, toen haar vader op een lange reis was, ontmoette ze geheime christenen die in Iliopolis woonden. Ze vertelden haar over de Drie-enige God, over de incarnatie van Jezus Christus uit de meest zuivere Maagd, over zijn zoenoffer, en nog veel meer dat ze voorheen niet wist. Deze leer drong diep in haar hart door.
Doop van Barbara
Na een tijdje bevond ik me in de stadeen christelijke priester die, vermomd als koopman, naar Alexandrië ging. Op verzoek van het meisje verrichtte hij het sacrament van de doop boven haar. Bovendien legde hij haar de christelijke leer vollediger uit, die Varvara onmiddellijk en onvoorwaardelijk aanvaardde. Ze heeft een gelofte afgelegd om haar hele leven aan God te wijden.
Ze wilde het beeld van de Heilige Drie-eenheid vastleggenbesteld in de nieuwe toren, waarvan de bouw bij het vertrek haar vader begon, niet twee ramen te maken, zoals gepland in het project, maar drie. Toen de vader, die naar huis terugkeerde, zijn dochter vroeg naar de reden van haar actie, vertelde zij hem zonder sluwheid de leer van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Toen de heidense vader zulke toespraken hoorde, was hij zo woedend dat hij zich op zijn dochter wierp en zijn zwaard trok. Ze wist alleen te ontsnappen door te vluchten en verstopte zich in een spleet van de rots, die op wonderbaarlijke wijze voor haar uit elkaar ging.
Kerker en marteling van de heilige
Dioscorus was zo verblind door de heidenenfanatisme dat hij alle vaderlijke gevoelens in hem overstemde. Tegen het einde van die dag slaagde hij er nog steeds in de voortvluchtige te vangen. Hij droeg haar over aan de heerser van de stad, zodat hij haar in de gevangenis zou gooien. Het arme meisje bevond zich in de handen van meedogenloze beulen. Maar Barbara deinsde niet voor hen terug, want in alles hoopte ze op de hulp van God. 'S Nachts, toen ze vurig bad, verscheen de Heer aan haar, haar troostend en hoop op de vroege verwerving van het Koninkrijk der Hemelen.
Barbara's moed verdubbelde.Een geheime christelijke vrouw keek haar aan en verklaarde openlijk haar geloof in Christus en sprak de wens uit om met haar te lijden. Nadat ze de martelaarskroon hadden aanvaard, werden ze allebei onthoofd.
Verering van Sint-Barbara in Rusland
Driehonderd jaar later waren de relikwieën van de heilige grote martelaarovergebracht naar Constantinopel, en in de twaalfde eeuw kwamen ze in Kiev terecht. Ze werden met haar meegebracht door de dochter van de Byzantijnse keizer, nadat ze was getrouwd met de Russische prins Mikhail Izyaslavich. Ze worden daar tot op de dag van vandaag bewaard. Sinds de dag van de doop van Rus hebben we de grote martelaar Barbara vereerd. De heilige helpt iedereen die zich met geloof tot haar wendt. Ze biedt speciale hulp aan degenen die om verlossing van een plotselinge dood vragen en bang zijn het aardse leven zonder berouw te verlaten. Daarnaast helpt Barbara in andere gevallen: de heilige redt van een onverwachte ramp. Sinds de oudheid is opgemerkt dat pestepidemieën, die vaak in Rusland plaatsvonden, altijd de tempels hebben omzeild waarin haar relikwieën zich bevonden. De heilige Barbara, wiens icoon in bijna elke orthodoxe kerk te vinden is, is een van de meest vereerde en geliefde heiligen in ons land. Veel mensen, die de geschiedenis van haar aardse leven niet kennen, beschouwen haar als Russisch. Overigens was deze naam zelf de afgelopen jaren heel gebruikelijk in Rusland.
Veel in de christelijke wereld werd ter ere van haar opgerichttempels en kloosters. Er is een kerk van St. Barbara in Moskou. Het is erg oud. De oprichting ervan dateert uit de 16e eeuw. Het ligt niet ver van het Kremlin, aan de straat die Varvarka heet (namens Varvara). Deze heilige werd in de oudheid beschouwd als een van de beschermheren van de handel. Daarom werd de plek voor haar kerk precies uitgekozen waar er talloze winkelgalerijen waren.
