Een man heeft een vriend nodig. Loyaal en loyaal. Altijd klaar om te helpen in moeilijkheden en oprecht zijn geluk te delen. Ze kunnen een intelligente, sterke, loyale en ongewoon mooie Malamute-hond worden.
Dit is een enorm familieras. De hond is erg mobiel en energiek. Je moet veel met hem rennen en oefenen. De Alaskan Malamute-hond is erg slim. Dit dier kan intrigeren met zijn buitengewone aard.
Dit is de werkgroep hond. Als je haar eenmaal ziet, begrijp je hoe sterk ze is. Door een puppy van dit ras te kopen, moet u begrijpen dat hij zeer krachtig zal opgroeien. Dit is een geweldige au pair als hij goed is opgeleid. Maar dit krachtige beest heeft één kleine zwakte: hij vindt het heerlijk om een klein dier te achtervolgen. Hij heeft veel ruimte nodig. Hij is erg nieuwsgierig en houdt van studeren, ruiken, alles onderzoeken.
De Malamute-hond behoort tot het oudste arctische slederras. Het dankt zijn naam aan de Alaskan Malemut-stam, die zich langs de kust van de Kotzebue Strait in het westen van Alaska vestigde.
Malamutes waren hardwerkend en opgewektstam. Hun goed verzorgde en sterke honden hadden een dikke vacht met een krachtige ondervacht, rechtopstaande, puntige oren en luxueuze pluizige staarten. Dit waren trekhonden. Mensen gebruikten vakkundig hun uithoudingsvermogen - als een trekkracht in snelle en krachtige sleden, bovendien hielpen ze, indien nodig, een persoon om zware boten te slepen.
Aan het begin van de vorige eeuw, toen Alaska veegdegoudkoorts, de malamute-hond was erg gewild. Duizenden goudzoekers haastten zich naar het schiereiland. Velen van hen stierven onderweg. Alleen degenen die de hondenslee gebruikten, waren succesvol. De goudzoekers probeerden de snelste sledehond te fokken en kruisten verschillende honden (waaronder Malamutes). Deze activiteit kwam het ras niet ten goede.
Deskundigen zijn van mening dat de periode van1909 tot 1918 is de achteruitgang van het ras. Na verloop van tijd maakte de passie voor buit plaats voor sportieve opwinding, en de Amerikanen werden meegesleept door rodelraces. Vrij onverwacht redde dit het ras - voor de rassen was er geen kudde willekeurige mestiezen nodig, maar raszuivere en raszuivere dieren.
Het fokken van malamutes begon in 1926. In negentienhonderdvijfendertig ontving het ras officiële erkenning. Er werd een verplichte standaard gepubliceerd en er werd een rasvereniging georganiseerd. De Malamute-hond werd onderverdeeld in twee verschillende groepen - "Kotzebue" - kleine dieren met mooie koppen, met een wolfskleur, en "MLut" - grote honden, van verschillende kleuren.
Tijdens de oorlog en tal van arctischeTijdens expedities gingen mensen brutaal om met hun toegewijde assistenten - er zijn vaak gevallen waarin dieren gewoon in de kou werden gegooid, waardoor ze door honger tot een pijnlijke dood werden gedoemd. In 1947 had het ras slechts 30 (!) Overlevende Alaskan Malamutes.
In de tweede helft van de twintigste eeuw kwam de Malamute-hond naar Europa. Tegenwoordig neemt het een eervolle plaats in in de top dertig van meest gevraagde en populaire rassen.
De Malamute-hond is een heel vriendelijk dier. Staat graag in de schijnwerpers. Voelt zich beter met familie dan alleen. Heel slim, maar kan tegelijkertijd heel eigenwijs zijn. Ze heeft een sterk karakter, waardoor ze vele andere, niet minder krachtige honden kan domineren, daarom is ze vaak agressief tegenover familieleden.
Oud en uniek hondenras Malamute, prijswaarvoor nu varieert van twintig tot negentigduizend roebel, is weer in trek. Denk goed na voordat u met een puppy begint of u de noodzakelijke voorwaarden voor hem kunt creëren en hem goed kunt opvoeden.
