In de loop van hun activiteiten, de meesteondernemingen produceren dit of dat soort product. Een organisatie kan natuurlijk werkzaamheden verrichten of diensten verlenen, maar dit verandert niets aan de essentie. De werknemers van de onderneming gebruiken bepaalde grondstoffen, materialen of iets dergelijks, voeren met hen bepaalde handelingen uit, waardoor juist dit product wordt verkregen. Dan moet het worden verkocht om de kosten terug te verdienen en winst te maken. Zo'n beschrijving is natuurlijk nogal willekeurig, maar de betekenis is buitengewoon duidelijk. De onderneming maakt in de loop van het productieproces kosten en wil daarom winst maken. De relatie tussen deze waarden wordt weergegeven met behulp van winstgevendheidsindicatoren, waaronder de winstgevendheid van verkochte producten.
Laten we dus eerst beslissen hoe we het kunnen vindende winstgevendheid van de producten die door het bedrijf worden verkocht. Om dit te doen, hoeft u alleen maar de winst te delen door de kostprijs. Maar het hele probleem is precies welke soorten winst en kosten in de berekening moeten worden opgenomen. Laten we beginnen met de teller, dat is de winst. Het overgrote deel van de winstmarges wordt natuurlijk berekend op basis van het nettoresultaat. Ook de winstgevendheid van de verkochte producten zal niemand u lastig vallen om op deze manier te berekenen, maar dit zal niet helemaal waar zijn. Feit is dat andere inkomsten en uitgaven die niets met de verkoop van producten te maken hebben, ook de nettowinst beïnvloeden. In dit opzicht zal het veel correcter zijn om de winst uit verkoop te gebruiken, die u gemakkelijk terugvindt in de financiële overzichten.
Laten we verder gaan met de noemer van de breuk, dievertegenwoordigt de kosten. Aangezien we de winstgevendheid van verkochte producten evalueren, moeten we zijn eigen kosten gebruiken. Maar niet alles is zo eenvoudig, want de kostprijs kan productie of vol zijn. Het is ook heel gemakkelijk om tussen hen te kiezen. De productiekosten zijn exclusief de kosten die samenhangen met de verkoop van producten, dus deze waarde kan niet voor onze doeleinden worden gebruikt. De berekening moet dus precies de totale kosten omvatten, die zowel uit productiekosten als uit verkoop bestaan.
Nadat we de berekeningsmethode hebben bepaald, kunnen we,ga ten slotte verder met de economische betekenis van deze indicator. De winstgevendheid van verkochte producten laat zien hoeveel winst het bedrijf ontvangt van elke roebel die is geïnvesteerd in de vorming van de volledige productiekosten. Deze indicator combineert de efficiëntie van niet alleen productie, maar ook verkoop. Dit is de waarde van dit soort winstgevendheid.
Er moeten nog een paar indicatoren worden genoemd,die in veel opzichten vergelijkbaar zijn met de reeds besproken. Bij gebruik bij de berekening van de productiekosten kunnen we precies inschatten hoe efficiënt de productieactiviteit van het bedrijf is. Deze indicator zal uiteraard hoger zijn dan de vorige, aangezien niet alle kosten in de noemer worden meegerekend.
En als in de noemer niet alleen allekosten, maar er ook winst aan toevoegen, dan krijgen we daar de waarde van de omzet. Als resultaat van de berekeningen zullen we de waarde van de winstgevendheid van de verkoop bepalen, wat het aandeel in de opbrengst van de winst kenmerkt dat het bedrijf ontvangt door de verkoop van zijn producten.
Een kenmerk van al dergelijke indicatoren ishet feit dat normatieve vergelijkingen niet worden gebruikt om ze te beoordelen. De meest effectieve methoden om de winstgevendheid te bestuderen, zijn horizontale analyse, wat een analyse is van de dynamiek, evenals een vergelijking met de indicatoren van vergelijkbare ondernemingen en met de gemiddelde waarden voor de branche waartoe het bedrijf in kwestie behoort.
